پنجره در رویت – راهنمای جامع

نرم‌افزار رویت (Revit) به‌عنوان یکی از قدرتمندترین ابزارهای مدلسازی اطلاعات ساخت (BIM)، به معماران، مهندسان و طراحان این امکان را می‌دهد که پروژه‌های ساختمانی خود را با دقت بالا و هماهنگی کامل بین اجزای مختلف طراحی و مدل‌سازی کنند. یکی از عناصر اصلی در هر طراحی معماری، پنجره‌ها هستند. دستور پنجره در رویت، به کاربر این امکان را می‌دهد که با انتخاب از میان فمیلی‌های پیش‌فرض یا فمیلی‌های سفارشی‌شده، پنجره‌هایی با ابعاد، متریال و جزئیات خاص ایجاد کند. همچنین، این دستور شامل ابزارهای متعددی است که به طراح اجازه می‌دهد مکان‌یابی دقیق پنجره‌ها، تنظیم ارتفاع آن‌ها نسبت به کف و دیوارهای میزبان، و انتخاب متریال‌های مناسب برای قاب و شیشه را به سادگی انجام دهد. این مقاله به بررسی دقیق تمامی ابزارها و تنظیمات مربوط به این دستور می‌پردازد و نحوه استفاده از آن در پروژه‌های معماری را به‌طور کامل توضیح می‌دهد.

مراحل استفاده از دستور Window در رویت

1- انتخاب دستور Window: برای شروع، از زبانه Architecture به گروه Build رفته و روی دستور Window کلیک کنید. این دستور به شما امکان اضافه کردن پنجره به دیوارهای مدل را می‌دهد.

2- انتخاب نوع پنجره (Type): پس از انتخاب دستور، از پنل Properties می‌توانید نوع پنجره (فمیلی) را انتخاب کنید. این نوع‌ها بسته به فمیلی‌های بارگذاری شده در پروژه، ممکن است شامل پنجره‌های مختلفی باشند. اگر نوع پنجره مورد نظر در دسترس نیست، می‌توانید از طریق Load Family فمیلی‌های جدیدی را بارگذاری کنید.

3- قرار دادن پنجره: پس از انتخاب نوع پنجره، می‌توانید با کلیک بر روی دیوار مورد نظر، پنجره را در آنجا قرار دهید. ارتفاع و محل دقیق قرارگیری پنجره در مرحله بعد قابل تنظیم است.

روش تغییر جهت پنجره در رویت

هنگامی که پنجره‌ای را در رویت انتخاب می‌کنید، دو آیکون مهم ظاهر می‌شوند که به شما امکان تغییر جهت بازشوی پنجره و نوع قرارگیری آن نسبت به دیوار را می‌دهند:

1- آیکون Flip Horizontal (چرخش افقی):

• این آیکون به شکل یک فلش دوطرفه افقی است.
• با کلیک بر روی این آیکون، پنجره به صورت افقی در همان مکان خود نسبت به دیوار معکوس می‌شود. به عبارت دیگر، جهت بازشوی پنجره یا موقعیت قاب‌ها و شیشه‌ها نسبت به داخل یا بیرون دیوار تغییر می‌کند.

2- آیکون Flip Vertical (چرخش عمودی):

• این آیکون به شکل یک فلش دوطرفه عمودی است.
• با کلیک بر روی این آیکون، موقعیت پنجره نسبت به بالا و پایین دیوار تغییر می‌کند. به طور معمول، این آیکون زمانی استفاده می‌شود که بخواهید پنجره به صورت بالا به پایین یا برعکس تنظیم شود.

این دو آیکون به شما امکان می‌دهند بدون نیاز به حذف و دوباره قرار دادن پنجره، تنها با یک کلیک جهت بازشوی پنجره و قرارگیری آن را به آسانی تغییر دهید.

پارامترهای مهم در تنظیمات پنجره

Type Properties

برای تغییر خصوصیات نوع (Type Properties) یک پنجره در رویت، شما می‌توانید مقادیر پارامترهای مرتبط را تغییر دهید. این تغییرات بر تمام پنجره‌های استفاده شده از آن نوع در پروژه تأثیر می‌گذارد. نکته مهم این است که اگرچه با تغییر مقدار پارامترهای نوع، ویژگی‌های پنجره تغییر می‌کند، اما نام نوع تغییر نخواهد کرد. اگر نیاز دارید یک نوع جدید از پنجره ایجاد کنید، باید از گزینه Duplicate استفاده کنید.

در گزینه هایی که System Family نیستند. آیتم های موجود در منوی Type بر اساس فمیلی که استفاده می شود متفاوت است. اما در ادامه برخی از خصوصیات رایج نوع (Type Properties) برای پنجره‌ها توضیح داده‌شده‌است:

1. خصوصیات ساخت و ساز (Construction)

• Wall Closure (پوشش دیوار): این پارامتر لایه‌ای که پنجره را احاطه می کند را مشخص می‌کند و بر تنظیمات Host پنجره که دیوار می باشد ارجحیت دارد.
• Construction Type (نوع ساخت): نوع ساخت پنجره را مشخص می‌کند.

2. مصالح و پرداخت‌ها (Materials and Finishes)

• Glass Panel Material (جنس شیشه): مواد استفاده شده‌برای شیشه‌های پنجره‌را تعیین می‌کند.
• Sash Material (جنس قاب پنجره): مواد استفاده‌شده‌برای قاب پنجره‌را مشخص می‌کند.

3. ابعاد (Dimensions)

• Height (ارتفاع): ارتفاع بازشوی پنجره را تنظیم می‌کند.
• Default Sill Height (ارتفاع پیش‌فرض زیر پنجره): ارتفاع قسمت زیرین پنجره از سطح را تعیین می‌کند.
• Width (عرض): عرض پنجره را تنظیم می‌کند.
• Window Inset (فرو رفتگی پنجره): مقدار فرو رفتگی پنجره در دیوار را مشخص می‌کند.
• Rough Height (ارتفاع بازشو): ارتفاع بازشو پنجره که برای نصب پنجره در دیوار ایجاد می‌شود.
• Rough Width (عرض بازشو): عرض بازشو پنجره که برای نصب پنجره در دیوار ایجاد می‌شود.

4. داده‌های هویتی (Identity Data)

• Assembly Code (کد مونتاژ): کد مونتاژ از فهرست سلسله مراتبی Uniformat انتخاب می‌شود.
• Keynote : امکان افزودن یا ویرایش Keynote پنجره. با کلیک روی کادر مقدار می‌توان به پنجره Keynotes دسترسی داشت.
• Model (مدل): شماره مدل پنجره.
• Manufacturer (سازنده): نام سازنده پنجره.
• Type Comments (یادداشت‌های نوع): یادداشت‌های اختصاصی درباره نوع پنجره.
• URL (آدرس اینترنتی): لینک به صفحه وب سازنده پنجره.
• Description (توضیحات): توضیحی اختصاصی برای نوع پنجره.
• Assembly Description (توضیحات مونتاژ): توضیحی براساس انتخاب کد مونتاژ.
• Type Mark (علامت نوع): مقدار اختصاصی برای تعیین نوع خاص پنجره. این مقدار باید برای هر پنجره در پروژه منحصر به فرد باشد.
• Cost (هزینه): هزینه پنجره.
• OmniClass Number (شماره OmniClass): شماره‌ای از جدول 23 سیستم طبقه‌بندی ساخت OmniClass که بهترین دسته‌بندی را برای نوع خانواده پنجره ارائه می‌دهد.
• OmniClass Title (عنوان OmniClass): عنوان مربوط به شماره OmniClass از جدول 23.

5. پارامترهای IFC

• Operation (عملکرد): نوع عملکرد پنجره طبق توضیحات IFC (مثلاً single_panel یا triple_panel_horizontal). این مقادیر نسبت به حروف بزرگ و کوچک حساس نیستند.

6. ویژگی‌های تحلیلی (Analytical Properties)

• Analytic Construction (ساخت تحلیلی): ویژگی‌های مرتبط با آنالیز ساخت پنجره.
• Heat Transfer Coefficient (U): برای محاسبه انتقال حرارت استفاده می‌شود و معمولاً شامل انتقال حرارت از طریق جابه‌جایی یا تغییر فاز بین سیال و جامد است.

Instance Properties

برای تغییر (Instance Properties) یک پنجره در نرم‌افزار رویت، شما می‌توانید مقدار پارامترهای مرتبط را تغییر دهید. تغییر این پارامترها فقط بر نمونه خاصی از آن پنجره در پروژه تأثیر می‌گذارد و بر سایر پنجره‌های مشابه تأثیری ندارد. در ادامه، برخی از خصوصیات Instance رایج برای پنجره‌ها توضیح داده‌شده‌است:

1. محدودیت‌ها (Constraints)

• Level (سطح): این پارامتر سطحی را که نمونه پنجره روی آن قرار گرفته‌است مشخص می‌کند.
• Sill Height (ارتفاع زیر پنجره): ارتفاع زیر پنجره را نسبت به سطحی که نمونه در آن قرار دارد تعیین می‌کند. تغییر این مقدار اندازه کلی پنجره را تغییر نمی‌دهد.

2. داده‌های هویتی (Identity Data)

• Comments (یادداشت‌ها): یک نظر یا توضیح را نمایش می‌دهد که شما وارد می‌کنید یا از لیست کشویی انتخاب می‌کنید. پس از وارد کردن، این نظر می‌تواند برای سایر نمونه‌های عناصر در همان دسته، بدون توجه به نوع یا خانواده، انتخاب شود.
• Mark (علامت): نمونه‌ها را در یک دسته‌با افزایش این مقدار به اندازه 1 برای هر نمونه‌قرار گرفته، شماره‌گذاری می‌کند. برای مثال، اولین پنجره‌ای که در یک پروژه قرار می‌دهید به‌طور پیش‌فرض دارای مقدار Mark برابر با 1 خواهد بود. پنجره بعدی که قرار می‌دهید، بدون توجه به نوع، مقدار Mark برابر با 2 خواهد داشت. اگر این مقدار را به عددی تغییر دهید که قبلاً توسط پنجره‌دیگری استفاده‌شده، رویت به شما هشدار می‌دهد، اما همچنان اجازه استفاده از آن را می‌دهد. مقدار Mark برای پنجره بعدی به طور خودکار به بالاترین عدد استفاده‌نشده‌اختصاص داده‌خواهد شد.

3. فازبندی (Phasing)

• Phase Created (فاز ایجاد): این پارامتر فازی که نمونه در آن ایجاد شده‌را مشخص می‌کند.
• Phase Demolished (فاز تخریب): فازی که نمونه در آن تخریب شده‌را مشخص می‌کند.

4. سایر پارامترها (Other)

• Head Height (ارتفاع بالای پنجره): ارتفاع قسمت بالای پنجره‌را نسبت به سطحی که نمونه روی آن قرار گرفته است مشخص می‌کند. تغییر این مقدار نیز اندازه کلی پنجره را تغییر نمی‌دهد.

جمع‌بندی

دستور Window در رویت به کاربران امکان می‌دهد تا پنجره‌های مختلفی را در پروژه‌های معماری ایجاد و تنظیم کنند. این دستور شامل دو بخش اصلی است: خصوصیات نوع (Type Properties) که بر تمامی پنجره‌های یک نوع خاص تأثیر می‌گذارد و خصوصیات نمونه‌ای (Instance Properties) که به تغییرات فقط در یک نمونه خاص مربوط است. از طریق پارامترهای موجود در این دو بخش، می‌توان ابعاد، مواد، ارتفاع نصب، فازبندی و سایر ویژگی‌های مرتبط با پنجره را تنظیم کرد. این انعطاف‌پذیری به کاربران کمک می‌کند تا طراحی‌های دقیق‌تری برای پروژه‌های خود داشته باشند و کنترل بیشتری روی نحوه نمایش و عملکرد پنجره‌ها داشته باشند.