Wall Architectural در رویت راهنمای کامل مدل‌سازی دیوارهای معماری

در نرم‌افزار Revit، گزینه‌های مختلفی برای ایجاد دیوارها وجود دارد که یکی از پرکاربردترین آن‌ها Wall Architectural است. گزینه Wall Architectural در رویت به معماران و طراحان اجازه می‌دهد تا دیوارهای معماری را به‌صورت دقیق و با جزئیات کامل مدل‌سازی کنند. این یکی از مهمترین دستورات از مهمترین نرم افزار (Revit) در فرآیند مدل‌سازی اطلاعات ساختمان BIM است. در این مقاله، به نحوه استفاده از گزینه Wall Architectural در Revit و عملکرد آن می‌پردازیم.

معرفی Wall Architectural

Wall Architectural یکی از ابزارهای اصلی در Revit برای ایجاد دیوارهای معماری است. این دیوارها شامل جزئیات معماری مانند متریال، لایه‌های مختلف، و ابعاد دقیق دیوارها می‌شوند. برخلاف دیوارهای سازه‌ای، که برای باربری و سازه ساختمان طراحی شده‌اند، دیوارهای معماری بیشتر به‌منظور طراحی و نمایش ظاهر و زیبایی ساختمان به‌کار می‌روند.

نحوه ایجاد دیوار با Wall Architectural

برای استفاده از گزینه Wall Architectural در رویت، مراحل زیر را دنبال کنید:

• انتخاب ابزار دیوار: به تب Architecture در نوار ابزار بالای صفحه بروید. در بخش Build، بر روی گزینه Wall کلیک کنید و از منوی کشویی، گزینه Wall: Architectural را انتخاب کنید.
• تنظیمات اولیه: پس از انتخاب ابزار Wall Architectural، می‌توانید از قسمت Properties نوع دیوار را انتخاب کنید. Revit به‌طور پیش‌فرض چندین نوع دیوار معماری را ارائه می‌دهد که می‌توانید از میان آن‌ها یکی را انتخاب کنید یا یک دیوار جدید ایجاد کنید. شما می‌توانید ضخامت، ارتفاع، متریال و سایر ویژگی‌های دیوار را در قسمت Type Properties تغییر دهید.
• رسم دیوار: پس از تنظیمات اولیه، در نمای پلان یا سه‌بعدی می‌توانید دیوار را رسم کنید. کافی است نقطه شروع و پایان دیوار را با کلیک روی صفحه تعیین کنید. با کشیدن ماوس، طول دیوار مشخص می‌شود. همچنین می‌توانید دیوارها را با استفاده از مختصات دقیق وارد کنید یا آن‌ها را با ابزارهای Align و Dimension به‌طور دقیق تنظیم کنید.
• ویرایش و تغییرات دیوار: پس از رسم دیوار، می‌توانید دیوارهای خود را در نمای پلان، نماها، یا نمای سه‌بعدی ویرایش کنید. از ابزارهای ویرایشی مانند Move، Trim و Extend برای تغییر موقعیت و شکل دیوار استفاده کنید. می‌توانید لایه‌های مختلف دیوار را اضافه یا حذف کنید. برای این کار، روی دیوار کلیک کرده و به Edit Type بروید و از قسمت Edit Structure لایه‌های مختلف دیوار را تنظیم کنید.

عملکرد Wall Architectural در پروژه‌های BIM

دیوارهای معماری ایجاد شده با Wall Architectural در رویت به عنوان یک عنصر اصلی در مدل BIM استفاده می‌شوند. این دیوارها اطلاعات دقیقی درباره متریال، ساختار و خصوصیات هندسی را در اختیار سایر اعضای تیم پروژه قرار می‌دهند و در تمامی مراحل طراحی و ساخت پروژه از این اطلاعات بهره‌برداری می‌شود. به‌علاوه، دیوارهای معماری می‌توانند با سایر اجزا مانند پنجره‌ها و درها هماهنگ شوند و به کمک آن‌ها می‌توان مدل دقیقی از پروژه را ایجاد کرد.

مزایای استفاده از Wall Architectural

• دقت بالا: دیوارهای معماری با جزئیات دقیق و ابعاد صحیح طراحی می‌شوند که به طراحان کمک می‌کند تا مدل‌های واقعی‌تری ایجاد کنند.
• انعطاف‌پذیری: کاربران می‌توانند به‌راحتی دیوارهای مختلف را با متریال‌ها و لایه‌های متفاوت ایجاد کنند و به سرعت تغییرات لازم را اعمال کنند.
• یکپارچگی با سایر ابزارها: دیوارهای معماری با سایر اجزای معماری مانند درها، پنجره‌ها، سقف‌ها و کف‌ها به‌خوبی هماهنگ می‌شوند و این یکپارچگی به بهبود فرآیند طراحی کمک می‌کند.
• سهولت استفاده: ابزار Wall Architectural به دلیل سادگی در استفاده، یکی از محبوب‌ترین ابزارهای Revit است که طراحان به‌سرعت می‌توانند با آن کار کنند.

نکات مهم در استفاده از Wall Architectural

• استفاده از Type Properties: برای بهینه‌سازی دیوارها و تنظیم دقیق متریال‌ها و لایه‌ها، از Type Properties به‌طور کامل استفاده کنید.
• رعایت استانداردها: هنگام مدل‌سازی دیوارها، به استانداردهای محلی و آیین‌نامه‌های ساختمانی دقت کنید.
• ویرایش ساختار دیوار: در صورت نیاز به تغییر ساختار دیوار (اضافه کردن عایق یا لایه‌های جدید)، از گزینه Edit Structure استفاده کنید تا دیوارها دقیقاً مطابق با نیازهای پروژه تنظیم شوند.

منوی Type Properties در دستور Wall: Architectural

نرم‌افزار Revit به شما این امکان را می‌دهد که تنظیمات کلی و نوع دیوارهایی که در پروژه استفاده می‌شوند را مدیریت کنید. این تنظیمات برای همه نمونه‌های یک دیوار خاص (Wall Type) اعمال می‌شوند و با تغییر در این منو، تمامی دیوارهای ایجاد شده از این نوع تغییرات را تجربه خواهند کرد.

در ادامه، به توضیح تمامی گزینه‌های موجود در Type Properties برای دستور Wall Architectural در رویت می‌پردازیم:

Type

این گزینه نام نوع دیوار را نشان می‌دهد و به شما امکان می‌دهد نوع دیگری از دیوارهای معماری را از لیست انتخاب کنید. شما می‌توانید انواع مختلف دیوارهای از پیش تعریف شده را انتخاب کنید یا یک دیوار جدید با ویژگی‌های خاص خود ایجاد کنید.

Structure (ساختار)

یکی از مهم‌ترین بخش‌های Type Properties است. با کلیک روی Edit، می‌توانید لایه‌های مختلف دیوار، از جمله هسته (Core) و پوشش‌های خارجی و داخلی را مشاهده و ویرایش کنید. این بخش شامل تنظیمات زیر است:

• Thickness (ضخامت): ضخامت هر لایه در دیوار را می‌توانید تنظیم کنید.
• Material (مواد): نوع متریالی که برای هر لایه استفاده می‌شود، از اینجا قابل تنظیم است. می‌توانید متریال‌هایی مثل بتن، آجر، گچ و غیره را انتخاب یا اضافه کنید.
• Function (کارکرد لایه): هر لایه در دیوار می‌تواند کارکرد خاصی داشته باشد، مانند Finish 1 (Exterior)، Finish 2 (Interior)، Core Boundary (مرز هسته)، و Thermal/Air Layer (لایه حرارتی/هوا).

Wrapping at Inserts (پیچیدن در نقاط قرارگیری)

این گزینه مشخص می‌کند که مواد پوشش دیوار در نقاطی که دیوار با اجزای دیگری مانند درها و پنجره‌ها قرار می‌گیرد، پیچیده شوند یا خیر. می‌توانید یکی از این چند حالت را انتخاب کنید:

• None: بدون پیچیدن مواد در نقاط قرارگیری.
• Exterior: فقط پوشش خارجی دیوار پیچیده شود.
• Interior: فقط پوشش داخلی دیوار پیچیده شود.
• Both: پوشش داخلی و خارجی در نقاط قرارگیری پیچیده شوند.

Wrapping at Ends (پیچیدن در انتهای دیوار)

این گزینه تعیین می‌کند که آیا مواد دیوار در انتهای دیوار (مانند محل تلاقی با دیوارهای دیگر یا ستون‌ها) به سمت داخل برگردد یا خیر. مانند بخش قبل، می‌توانید گزینه‌های None، Exterior، Interior یا Both را انتخاب کنید.

Function (کارکرد)

این گزینه تعیین می‌کند که دیوار به‌عنوان یک دیوار Exterior (خارجی) یا Interior (داخلی) عمل کند. همچنین شامل گزینه‌های دیگری مانند Foundation (فونداسیون)، Retaining (دیوار حائل)، و Soffit (سقف کاذب) است که کارکرد دیوار را مشخص می‌کنند.

Coarse Scale Fill Pattern (الگوی پر کردن در مقیاس کلی)

این گزینه تعیین می‌کند که دیوار در هنگام نمایش در نمای مقیاس پایین (مانند پلان‌های ساده و کلی) چگونه نمایان شود. می‌توانید از الگوهای پر کردن مانند Hatch استفاده کنید که نشان‌دهنده متریال دیوار باشد.

Coarse Scale Fill Color (رنگ پر کردن در مقیاس کلی)

این گزینه رنگ الگوی پر کردن را در نمای کلی مشخص می‌کند. با انتخاب یک رنگ مناسب، می‌توانید نوع متریال یا مشخصات دیوار را بهتر در نمای پلان یا سایر نماها نمایش دهید.

Thermal Properties (ویژگی‌های حرارتی)

این بخش از Type Properties شامل تنظیمات مربوط به خواص حرارتی دیوار است. این ویژگی‌ها برای تحلیل‌های انرژی و بررسی کارایی حرارتی ساختمان کاربرد دارند:

• Thermal Resistance (مقاومت حرارتی): این مقدار نشان می‌دهد که دیوار چه میزان مقاومت در برابر انتقال حرارت دارد.
• Thermal Mass (جرم حرارتی): میزان جذب و ذخیره‌سازی حرارت در دیوار را مشخص می‌کند.

Absorptance (جذب‌پذیری)

این گزینه نشان‌دهنده میزان توانایی سطح دیوار یا مصالح آن در جذب تابش خورشیدی (نور و گرما) است. این ویژگی برای تحلیل انرژی و کارایی حرارتی بسیار مهم است، زیرا مصالحی که جذب بالاتری دارند، گرمای بیشتری از نور خورشید را جذب می‌کنند که می‌تواند بر دمای داخلی ساختمان تأثیر بگذارد. برای مثال، دیوارهایی با سطح تیره‌تر معمولاً مقدار Absorptance بیشتری دارند و گرمای بیشتری جذب می‌کنند. Absorptance به صورت یک مقدار بین ۰ تا ۱ نمایان می‌شود.

• ۰ (صفر): به معنای این است که سطح هیچ تابشی را جذب نمی‌کند و تمام آن را منعکس می‌کند.
• ۱ (یک): به معنای این است که سطح تمام تابش‌ها را جذب می‌کند و هیچ‌کدام را منعکس نمی‌کند.

Roughness (زبری)

Roughness میزان زبری سطح دیوار را مشخص می‌کند. این ویژگی به نوع بافت سطح اشاره دارد و می‌تواند بر روی جریان هوا و انتقال حرارت سطح تأثیر بگذارد.سطوح صاف‌تر باعث جریان هوای کمتر در نزدیکی سطح می‌شوند، در حالی که سطوح زبرتر جریان هوای بیشتری را در سطح خود تجربه می‌کنند. این ویژگی در تحلیل‌های CFD (دینامیک سیالات محاسباتی) و انتقال حرارت سطح مؤثر است.

Type Image (تصویر مرجع)

این بخش به شما این امکان را می‌دهد که یک تصویر مرتبط با نوع دیوار یا هر شیء دیگری که انتخاب کرده‌اید، اضافه کنید. این تصویر به‌عنوان یک نمای بصری یا راهنمای اضافی برای این نوع خاص از دیوار یا عنصر عمل می‌کند. شما می‌توانید با کلیک روی گزینه مربوطه، یک فایل تصویری (مانند JPG یا PNG) را از کامپیوتر خود انتخاب کرده و به نوع دیوار یا عنصر مورد نظر پیوند دهید. این تصویر به عنوان بخشی از خواص آن عنصر ذخیره می‌شود و هر زمان که به Type Properties آن عنصر دسترسی داشته باشید، می‌توانید تصویر را مشاهده کنید.

Keynote (کلیدواژه)

کلیدواژه‌ای است که می‌تواند به دیوار تخصیص داده شود و برای اهداف سند نگاری و مستندسازی پروژه استفاده می‌شود.

Model (مدل)

مدل یا دسته‌بندی کلی دیوار را تعیین می‌کند. این گزینه به شما اجازه می‌دهد که یک مدل مشخص برای دیوار تعریف کنید تا در گزارش‌ها و مستندسازی‌ها بهتر شناسایی شود.

Manufacturer (سازنده)

اطلاعاتی در مورد سازنده دیوار یا اجزای مختلف آن را در اختیار شما می‌گذارد. این اطلاعات به مستندسازی و سفارش مصالح کمک می‌کند.

Type Comments (توضیحات نوع)

در این بخش می‌توانید توضیحات اضافی در مورد دیوار را وارد کنید که برای مستندسازی و ارائه اطلاعات بیشتر استفاده می‌شود.

URL (آدرس وب)

یک آدرس وب را می‌توان به نوع دیوار اختصاص داد که ممکن است به وب‌سایت سازنده، اطلاعات فنی یا منابع دیگر مرتبط باشد.

Description (توضیحات)

توضیحاتی در مورد نوع دیوار ارائه می‌دهد که می‌تواند شامل اطلاعاتی مثل مواد، کاربرد و شرایط خاص دیوار باشد.

Assembly Code (کد مونتاژ)

کدی است که نشان‌دهنده مونتاژ یا ترکیب اجزای دیوار است. این کدها برای مدیریت و مستندسازی اجزا و مصالح مختلف دیوار استفاده می‌شوند.

Type Mark (علامت نوع)

یک علامت یا کد شناسایی به دیوار اختصاص می‌یابد که برای شناسایی و مرجع‌دهی به آن در نقشه‌ها و مستندات لحاظ می‌شود.

Fire Rating (رتبه‌بندی آتش)

این گزینه تعیین می‌کند که دیوار چه مدت زمانی در برابر آتش‌سوزی مقاومت می‌کند. این ویژگی برای دیوارهایی که نیاز به مقاومت در برابر آتش دارند، مهم است.

Cost (هزینه)

مقدار هزینه تقریبی دیوار را نشان می‌دهد که می‌تواند برای محاسبات بودجه و تخمین هزینه‌ها استفاده شود.

منوی Instance Properties در دستور Wall: Architectural

زمانی که از گزینه Wall Architectural در رویت استفاده می‌کنید، منوی Instance Properties به شما این امکان را می‌دهد که تنظیمات مربوط به ویژگی‌های یک نمونه خاص از دیوار را مدیریت کنید. این ویژگی‌ها فقط به همان نمونه از دیوار اعمال می‌شوند و اگر چندین دیوار مشابه داشته باشید، تغییرات در این منو فقط برای دیواری که انتخاب کرده‌اید اعمال می‌شود.

در ادامه، گزینه‌های موجود در Instance Properties برای دستور Wall Architectural در رویت را به صورت کامل توضیح می‌دهم:

Location Line (خط مبنا)

این گزینه تعیین می‌کند که خط مرجع (خط مرکزی یا لبه) دیوار در کجا قرار گیرد. انتخاب‌های مختلفی در این منو وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد مکان دقیق خط مرجع دیوار را تنظیم کنید:

• Wall Centerline: خط مرکزی دیوار.
• Core Centerline: خط مرکزی هسته دیوار.
• Finish Face: Interior: سطح نهایی دیوار در سمت داخلی.
• Finish Face: Exterior: سطح نهایی دیوار در سمت خارجی.
• Core Face: Interior: سطح هسته داخلی دیوار.
• Core Face: Exterior: سطح هسته خارجی دیوار.

Base Constraint (محدوده پایه)

این گزینه تعیین می‌کند که دیوار از کدام سطح یا طبقه در مدل شروع شود. شما می‌توانید یکی از طبقات یا سطوح موجود در پروژه را به عنوان Base Level (سطح پایه) انتخاب کنید.

Base Offset (جابه‌جایی پایه)

اگر بخواهید دیوار از جایی بالاتر یا پایین‌تر از سطح پایه‌ای که در گزینه قبلی انتخاب کرده‌اید شروع شود، می‌توانید با استفاده از این گزینه یک مقدار Offset به دیوار اختصاص دهید. این مقدار می‌تواند مثبت یا منفی باشد، نظر به اینکه دیوار باید بالاتر یا پایین‌تر از سطح پایه قرار گیرد.

Top Constraint (محدوده بالایی)

این گزینه تعیین می‌کند که ارتفاع دیوار تا کدام سطح یا طبقه باید ادامه پیدا کند. می‌توانید یکی از سطوح موجود در پروژه را به عنوان Top Level (سطح بالایی) دیوار انتخاب کنید.

Top Offset (جابه‌جایی بالایی)

مانند گزینه Base Offset، این گزینه به شما اجازه می‌دهد تا ارتفاع دیوار را نسبت به سطح بالایی تنظیم کنید. اگر بخواهید دیوار به‌صورت دستی بالاتر یا پایین‌تر از سطح انتخاب شده باشد، این کاربرد دارد.

Unconnected Height (ارتفاع بدون اتصال)

اگر دیوار شما هیچ سطح بالایی (Top Constraint) ندارد و به یک سطح خاص متصل نشده، می‌توانید از این گزینه برای تنظیم ارتفاع دستی دیوار استفاده کنید. به‌طور دستی عددی برای ارتفاع دیوار وارد می‌شود.

Room Bounding (محدوده اتاق)

این گزینه مشخص می‌کند که آیا دیوار به‌عنوان یک مرز برای اتاق‌ها در لحاظ می‌شود یا خیر. اگر این گزینه فعال باشد، دیوار به تعیین مرزهای اتاق کمک می‌کند. در غیر این صورت، دیوار به عنوان بخشی از مرز اتاق لحاظ نمی‌شود.

Cross-Section (مقطع دیوار)

گزینه Cross-Section در منوی Instance Properties دیوارهای معماری در نرم‌افزار Revit به شما امکان می‌دهد تا مقطع دیوار را تعیین کنید. این گزینه مشخص می‌کند که چگونه دیوار در مقاطع و نقشه‌های دوبعدی نمایان شود و به ویژه برای تنظیمات مربوط به عمق و نوع مقطع دیوار استفاده می‌شود

• Vertical (عمودی): این گزینه مقطع دیوار را به‌صورت عمودی و صاف نشان می‌دهد. به این معنا که دیوار با مقطع عمودی استاندارد، بدون هیچ‌گونه زاویه یا شیب، در مدل و نقشه‌ها نمایان می‌شود. این تنظیم به‌طور پیش‌فرض برای بیشتر دیوارهای معماری اعمال می‌شود. کاربرد: دیوارهای استانداردی که نیاز به انحراف یا زاویه خاصی ندارند.
• Slanted (مورب): این گزینه به شما امکان می‌دهد که دیوار را با مقطع مورب یا شیب‌دار طراحی کنید. به عبارت دیگر، دیوار در یک زاویه غیرعمودی قرار می‌گیرد که می‌تواند برای طراحی‌های خاص، مانند دیوارهای مورب یا در مکان‌هایی که نیاز به زاویه‌های متفاوت است، استفاده شود.

Structural (سازه‌ای)

با انتخاب این گزینه، دیوار به عنوان یک دیوار سازه‌ای (باربر) لحاظ می‌شود. این ویژگی برای دیوارهایی است که باید بارهای سازه‌ای را تحمل کنند.

Phasing (مرحله‌بندی)

در این قسمت می‌توانید تنظیمات مربوط به مرحله ساخت دیوار را انجام دهید. این تنظیمات شامل Phase Created (مرحله‌ای که دیوار در آن موجود می‌شود) و Phase Demolished (مرحله‌ای که دیوار تخریب می‌گردد) است. این ویژگی برای پروژه‌های چند مرحله‌ای و بازسازی بسیار مفید است.

Structural Usage (کاربرد سازه‌ای)

در صورتی که گزینه Structural فعال باشد، این بخش مشخص می‌کند که دیوار چه نوع کارکرد سازه‌ای دارد. این گزینه‌ها شامل مواردی مانند Load-Bearing (دیوار باربر) هستند.

Analytical Model (مدل تحلیلی)

این گزینه تعیین می‌کند که آیا دیوار به عنوان بخشی از مدل تحلیلی استراکچر در نظر گرفته شود یا خیر. مدل تحلیلی برای تحلیل‌های سازه‌ای و بارگذاری ساختمان‌ها استفاده می‌شود و برای Wall Architectural در رویت مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

Base Extension Distance (فاصله گسترش پایه)

این گزینه اجازه می‌دهد تا بخش پایه دیوار به‌طور خاص گسترش یابد. می‌توان برای تنظیم دقیق‌تر مکان پایه دیوار از این گزینه استفاده کرد.

Top Extension Distance (فاصله گسترش بالایی)

همانند Base Extension، این گزینه برای تنظیم گسترش بخش بالایی دیوار استفاده می‌شود. این تنظیم به شما اجازه می‌دهد که دیوار را بالاتر یا پایین‌تر از سطح انتخابی گسترش دهید.

Wrappable

این گزینه مشخص می‌کند که آیا مواد دیوار در گوشه‌ها و لبه‌های دیوار به سمت داخل برگردند (Wrap) یا خیر. برای طراحی جزئیات لبه‌های دیوار بسیار مفید است.

نتیجه‌گیری

Wall Architectural در رویت یکی از ابزارهای کلیدی برای ایجاد و مدیریت دیوارهای معماری است. این گزینه به طراحان اجازه می‌دهد تا دیوارهای خود را با دقت و جزئیات بالا مدل‌سازی کرده و تغییرات لازم را به‌راحتی اعمال کنند. با استفاده از این ابزار، مدل‌سازی پروژه‌های ساختمانی دقیق‌تر و هماهنگ‌تر انجام می‌شود و کاربران می‌توانند با بهره‌گیری از قابلیت‌های BIM، از تمام ظرفیت‌های این نرم‌افزار برای مدیریت اطلاعات ساختمان استفاده کنند. بدیهی است مدلسازی صحیح این بخش به برنامه ریزی زمانی و مالی پروژه کمک بسزایی می‌کند.